Tut Ellerimden

gençliðin en deðerli çaðýnda
sýcaktý hep hüznüm
gülüþünde gizlendi ýlýk inciler
ne zaman bulutlansan
bir aðaç altý gölgesinde üþüdüm

sende sevdiðim
o elemin gizini söylerdi aðýz
nedense baþka dilden anlattý gözler
lehcesi bozuk þarkýlardý
tercümanýmýz

utanç gibi býraktýk bilinci
bir yol üstü avlusuna
yürüyorduk
kuþlarýn uçurtmaya eþ olduðu ufuklara doðru
gözlerimiz gözlerimize yoldaþ
sisli günün sisini soluyorduk
gecelerin yýldýzlarýný saymadan
yürüyorduk

ayrý kulvarda nefesi kesilircesine
koþuþurken seneler
sen yorgun yüreðinle
çoktan maðluptun aþka

beklenen gecikmeler sürüklerken seni
hala hecelemektesin sevmenin her harfini

kaç mevsim bakacaksýn karda kalan izine daha
hangi kiraz aðacý sunacak
sana
baharsýz çiçeðini

küçük oyunlarla süsledim gönlümü
düþmedim asla umutsuzluða
yaþanmalýydý dedim
yaþadým
yorulan sen olurken
yürümeyen aþktý
düþlerdi çýkmaz sokaklarda daðýlan
tek tek üþüdü gece
düþtü saçlarýndan...










Sosyal Medyada Paylaşın: