BENDE KALANSIN

Sen ! ne hercai menekþeymiþsin,

Ruhumu böylesi hýrpalayýp, býraktýn beni.

Þimdi çok uzak bir limandasýn artýk,

Açýklara sürüklendim senin yüzünden.

Geriye döner miyim, bilmiyorum,

Dönmek ister miyim , onu hiç bilmiyorum...

Saçlarýmý uçuþturan rüzgâr,

Ruhumu üþüttüðü kadar,

Üþütmüyor bedenimi nedense.

Keþke tüm duygularým gibi,

Bir tanem,

Seni de verebilseydim yele.

Güneþ doðmayan çýkmazlarýmdan,

Gönül zindanlarýmýn en ücra köþelerinden,

Atamadýðýmsýn...

Deðil rüzgâr, fýrtýna çýksa,

Kasýp kavursa deli, deli.

Koparamaz ki seni sevmelerimi, benden.

Sen ! avuçlarýmdasýn...

DOKUNDUÐUM HERYERDE SEN VARSIN....
Sosyal Medyada Paylaşın: