Vazgeçiþ kokuyordu aklýmýn kýyýlarý
Yakamozlar dolduruyorken göz çukurlarýmý
Geceye deðerdi tenim gölgelerin hükmünde
Ve bir yel gelip uçururdu zihnimi yoran þeyleri
Boþluklarý saymakla bitmezdi köþe uçlarýnýn
Esmer gülüþleri ifþa ediyordu
Ana kucaðý z(a)manlarý
Gözlerimi astýðým þafaklarda her gün yeni bir çocuk doðuyor
Yakama salýnan kokularýn ardýna
Korkularý düþüyor bir bir düþleri kilitleniyor
Sanrýsý boy veriyorken tanrýçalarýn
Belirirdi bir deðiþ hiç umulmadýk dünyevi labirentlere
Þimdi terkoz kokar bu kentin ýlýman iklimleri
Ýliklerim, yarýna devþiren tortunun ayak izlerini
Kýzýla çalar, retinasý sararan düþsel birikintilerin...
Yasemin Þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.