Sen gittin ya, Ýstanbul bitti.
Sokaðýn boþ, penceren kapalý
Ne yana baksam? neyi görsem
Aþina yüzlerde hep sen...
Mümkün deðil, unutabilsem
Bir paslý býçak yarasý kaldý
Kalbinin üzerinde Ýstanbul`un
Beyoðlu suskun, Bebek puslu,
Aksaray da salýnmýyor yosmalar
Ustura kesiðinde karardý geceler
Martýlar uçmuyor simit peþine,
Gemilerde bir eda, bir naz
Balýklar uðramaz oldu Boðaz’a
Kýzkulesi hep aðlamaklý
Üsküdar da yaðmýyor yaðmur,
Cumbalý evler de inlemiyor katibim.
Eyüp`den duyulmuyor ezanlar,
Altýn boynuz’u Haliç`in...
Sýrlarýný dökmüþ denize
Tophane den geçemez oldum
Sulukule de taþlar, topraklar,
Küfürler yaðýyor üstüme
Sanki ben yýktýrmýþým...
Duvarlarýný, temelini evlerinin
Her gördüðüm kin kusuyor,
Nefretleri, öfkeleri bana
Göndermiþim diye Seni.
Bir akþamdý ayrýlýrken...
Sýradan bir akþamdý iþte,
Yine dopdoluydu caddeler’in,
Yine koþuþturuyor insanlar’ýn
Bir renk seliydi çýrpýnan,
Avuçlarýmda mavi deniz,
Bir ben deðilim Sana hasret,
Bir ben deðildim yapayalnýz,
Vurgun yemiþ misâli
Örselenmiþ yüreðim...
Farz et ki; ben bir gülüm
Kýrmýzý, mavi, beyaz...
Kokusunu unuttuðun,
Sana muhtaç, sana suzuz
Yorgun, aç ve uykusuz,
Býraktýn ya, Ýstanbul gibi...
O da þimdi duygusuz.
Anlasana bizi, bilsene!
Alsana yüreðine, sevsene!
Gül’ün soluyor görsene!
Ölmek üzere bu þehir...
Gamzelerine gömsene!
Ve... gittiðin gibi gelsene!
Dön! artýk dönsene!
Aðlamasýn Ýstanbul.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.