seninle seviyorum bu þehri, bu sokaklarý. el ayak çekilip te, þehir sessizliðini giydiðinde sen çýkýyorsun ortaya. yalnýzlýðýmý bir nefes de içine çekiyor, yok ediyorsun. kara,parlak bir sateni yýrtarmýþcasýna alýyorsun hüznü üzerimden. ve ben seni seyrediyorum, sen beni kollarken. gecelerle gündüzler harmanlanýyor gönüllerimiz de hoyratça. uzaktan bakýp seviþsek te bir baþka güzeldir bu þehir senle... sen üzgün ve buruksan hava kapalý, aðlýyorsan yaðmurlu, gülüyorsan günlük güneþlik oluyor bu þehir. kafamý koyduðum yastýðým da kokun, yüzümü yýkadýðým suda senin ferahlýðýn var. çocukluðumun geçtiði mahalle, okul yolum, ekmek aldýðým fýrýn, oynadýðým park hep bir baþka güzel seninle. bir baþka güzel bu þehir senle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyide cinaloğlu doyran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.