YOLCU

Yüklemiþsin kahýr bavulunu
Yýkýk kentlere mi gidiþin
Umutlarýný gömdün de karanlýklara
Tüm gelmelere mi sýrtýný dönüþün..
Sýrtýnda iki büklüm yýllarýn
Kaybediþlerinin aðýrlýðýndan mý tökezleyip düþüþün
Ay yüzün gün ýþýðýna dönük
Küskünlüklerinin çýðlýklarýndan mý yumruklarýný sýkýþýn..


Ey çileyi ömrüne saraným
Devasýz acýlarýný yumak yapaným
Ayaklarýn gidiyor ya öksüz þehrimden
Dallarýný koparýyorsun ya bülbülsüz bahçemden
Gülüþlerini alýyorsun ya yorgun yüreðimden
Sessizce gidiyorsun ya köhne dünyamdan
Bana kalan dilsiz feryatlarým..


Gökyüzü artýk mavi deðil
Daðlar yeþile küs
Gelincik tarlasýnýn rengi kayýp
Rüzgarýn kanatlarý kýrýk
Benim yüreðim…


Karþýda yaþlý kadýn
Tüm zamanlarýn telleri koptu
Sustu þarkýsý saatlerin
Saðýr þarkýcý söylüyor
Ölü ozanlarýn bestesini
Bir melodi duyuluyor
Her notasýnda hüzün
Aðlýyor yaþlý kadýn
Aðlýyor yüreðim…


Köþede yetim çocuk
Gözyaþý gölünde yüzdürüyor kaðýttan hayallerini
Dudaðýnýn kenarýnda kýrgýnlýklar
Gözlerinde sitemli bir bakýþ
Yoksulluðunu saklamaya çalýþýyor gözleri
Yamalý dizlerinde elleri
Bir þiir okuyor her dizede gözyaþý
Üþüyor yetim çocuk
Üþüyor yüreðim…


Her tarafta kalabalýk insanlar
Sesler içinde çoðalan yalnýzlýðým
Tren sesi geliyor
Ýçimde sessiz bir çýðlýk
Senin giden ayaklarýn
Benim biten ömrüm…..

Sosyal Medyada Paylaşın: