KİMSE

Kimse görmedi,
Hayatýn darbeler indirdiði hayatýmý...
Kimse bilmedi,
Bir kavanozun içinde
Rafa kaldýrdýðým düþlerimi...
Kimse doldurmadý,
Hayatýmýn eksikliklerini...
Kimse bilemedi,
Sadece ufacýk bir mutluluk isteyen
Yüreðimi...
Kimse anlamadý,
Yüreðimin ruhumu seslendirdiði
Sözlerimi...
Kimse duymadý,
Duygularýmýn duvarlarý,
Hatta benliðimi delen isyanýný...

Bir yokluktu hayat.
Bir umarsýz yaþamdý gördüklerimiz.
Belki de yalandýk her birimiz,
Yaþamak gibi...

Yeni doðan bir güne merhaba dercesine,
Dallarýn unuttuðu bir kimsesizlikte,
Hayata küsen ölüm gibi
Yürümeli uzayan yollarda,
Merhaba demeli kimsesizliðe...

Kimsenin beni görmediði,
Bilmediði, anlamadýðý, duymadýðý
Bir sayýklama da,
Öperek uyandýrdýðým
Sabah aydýnlýðýný...
Bir avuç belkisizlikte gördüðüm
Kimsesizliðe el sallamalý...

Yýldýzlara asýlý gözlerimi
Býraktýðým fýrtýna da,
Usul usul düþmeli hayattan.
Gece yeni hayalleri,
Yeni þiirleri beklerken...

Bitti bir hayat oyunu daha.
Önce seyirciler ayrýldý,
Sonra perdeler çekildi,
Ardýndan da oyuncular gitti...
Bir ben kaldým
Seyircisiz boþ bir hayatta
Bir kimse olarak...
Sosyal Medyada Paylaşın: