En çok sana yakışmıştı üstüne giydirdiğim aşk... vakt-i sükut
En çok sana yakışmıştı üstüne giydirdiğim aşk...
...
Seninle birlikteyken aldýðým son nefesin kaçmýþ boðazýma, yutkunamýyorum bir türlü sesini, anlaþma yapmýþ sanki kalbimle, sen sus ! ben bir ömür müebbete razýyým der gibi..! Hep susmayý seçiyordun ya hani, iþte sana lâl olmuþ bir ses...
Þah damarýma klonladým seni, Aklýma geldikce her gidiþin,intihar ediyorum seni... Giderken vurduðun o yer ,halen sýzlýyor. her gün kabuk tutsun diye beklerken, sessizce yavaþ yavaþ,kanýyor. Aþk kaybediyor ömrüm. ve aþýrý Aþk kaybýndan dünya’ya lâl bir çocuk kalýyor geride...
Seninleyken bir baþka insan oluyorum derdim ya hani..! o insan’da terk etti þehrimi... þimdi tek baþýnalýðýmla kaldým zifiri karanlýk zindanlarýnda, yokluðun bile yetmiyor artýk yaralarýmý sarmaya...
Her gece yeni bir hüzün istifliyorum,yüreðimin satýr aralarýna, Uçurumdan derin cümleler adýyorum sana, ama yinede yetiþemiyorum kalbinin uzaklýðýna...
( Biliyormusun..! En çok sana yakýþmýþtý üstüne giydirdiðim aþk, þimdi düþlerimde bile güzel durmuyorsun o elbise ile... Unutursun diyorlar bana zamanla, bilmiyorlarki zamanýmda gitti seninle... )
Gökhan Yalçýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
vakt-i sükut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.