Çıkar artık dudaklarından hüzün kokusu sinmiş cümlelerini... vakt-i sükut
Çıkar artık dudaklarından hüzün kokusu sinmiş cümlelerini...
... Ya yüreðine inandýramadýn varlýðýmý... Yada aðýr geldi adýnýn yanýna adým, Ya yüreðin yetmedi beni sevmeye, Yada bir yüreksize ev sahipliði yaptý bu yürek...
( Ruhuna talip olmaktý tek suçum. ) Þimdi, çýrýlçýðlýk ’sus’malar kaldý payýmýza, Sus’tun ! öyle bir sus’tun ki, konuþmalarýn bile bana susuyordu artýk... Ben sana Susu/yorken.
Zaman/sýzým oldun, Bir Cemre gibi düþtün içime, Öyle bir düþ/tün ki... Sahi !!! Gerçekmiydi yaþananlar,yoksa bir Düþ/mü ?