BAHANE

Dokunsun dudaðýn,
Zebil taþýna.
Aldýrma boþ yere ,
Gönül yasýna...


Son ver bu hayatýn,
Ýhtirasýna.
Hayat bir komedi,
Dertler bahane...


Gözlerine vurur,
Mumlarýn isi.
Örtmez acýlarý,
Gecenin sisi...


Son vasiyetini,
Söyler birisi.
Toprak olur beden,
Taþlar bahane...

06/06/2002
Orhan Soycan
Sosyal Medyada Paylaşın: