HAYAT ŞEHİRLER ARASI

Oy Nazlýcan oy

Hayat þehirler arasý.
Yaþam siyah desen üzerinde beyaz çizgiler.
Dolunayý izliyorum ,gecenin son çeðreðinde.
kýrmýzý lambalar yolumu keser,
her kavþaða geldiðimde,
beyaz çizgilerin sonumu ne?
Levhalar yol göterir,; istikamet dolunay....

Dolunayý izliyorum , gecenin son çeðreði.
Ufuk kýzarýyor sanýrsýn tandýr ekmeði gibi,
Karnýmda bir mola sancýsý,
Yol kenarýndaki bütün lokantalar kapalý,
Azýðým ,çeðrek ekmekle kuru soðan,
Kuru soðanýn hatrýna-
karavanlý gurbetçilerin konakladýðý
lüks bir restorantta mola verdim...

Kahvemi yudumlarken,
Yaktýðým sigaranýn dumaný,
Geçtiðim Macaristan yollarý,
Kývrým, kývrým gözden kayboluyor...

’Radyoda özgür müzik’...

-Ahmet kaya söylüyor-

"Oy Nazlýcan,,
Vahþi bayýrlarýn maralý, Nazlýcan
Saçlarý fýrtýnayla taralý, Nazlýcan
Serin yayla çiçeði, Nazlýcan
Deli dolu heyecan,
Göðsümde bir sevda kelebeði
Nazlýcan ah Nazlýcan.

Müzik eþliðinde hayeller kuruyorum,
beyaz çizgilerin bittiði yerde.
Gözleri gök yüzünde dolunay gibi bir kýz...

Elele tutuþup çimlerde koþuyoruz,
Papatya yapraklarýnýn gölgesinde saklambaç oynuyoruz.
Onu bulan hep ben oluyorum,
Dokununca bedenimde zelzele,
Diþlerimin arasýna sýkýþmýþ
tekbir cümle,
yutkunamýyorum...

Gözleri gök yüzünde dolunay gibi, bir sevgilim olmuþtu...

Ona papatyalardan taç yapýp gelinlik dikiyor,
menekþelerle süslüyorum.
O ise papatya falýna bakýyor,
-seviyooorrr,,,, sev miyooor...

Onun için þiirler yazýp þarkýlar söylüyorum,
adýný bile bilmiyorum,
hiç de sormadým,
ama Nazlýcan deðildi...
Adýnýn ne olduðu önemli deðildi,
Çünkü çok güzel...
gözleri gök yüzünde dolunay gibi ’bir kýz.’

’’Onun kendisi gibi; dünyalar güzeli bir Nazlýcan doðura bileceðini düþünüyordum,,

Saçlarýný meltem savurdukca;
Aþk kokuyordu, mis gibi.
Gözleri gök yüzünde dolunay gibi,
çimlere uzanýp dudaklarýmla yýldýz topluyorum, gecenin son çeðreði...

Kavþaða gelene kadar herþey çok güzeldi,
kýrmýzý lamba yine durdurdu,
hayellerim vuslat oldu...

Levhalar dolunayý gösteriyor.
Yeni yol, yeni beyaz çizgi uzayýp gidiyor.
Ben hala dolunayý izliyorum gecenin son çeðreðinde...

Nazlýcan isminde sevgilim olma olasýlýðý büyük bir mücize olurdu ancak...
Yüreðim benimle kavilleþmiþti,
Hayal prens, sevgimin üzerine ant içtirmiþti...

Bir gün kýzým olursa,
Adýný "Nazlýcan" koyabilmem için...

Herþeyin adý Nazlýcan olmuþtu.
Her güzel kýz Nazlýcan`dý.
Dolunayýn, beyaz çizgilerin, enterasan levhalarýn...

Hatta uzun Yol otobüslerinin güneþliðine,
kamyonlarýn kasasýna,
Emir daðýn eteklerine,
Ýstanbul`un çýkýþýna,
Ýzmir`in giriþine,
Ankara’nýn üst geçitlerine,
Adana’nýn tiren istasyonuna,
Samsun’un sokaklarýna,

’Nazlýcan yazýyordum’ !!!....

Hayat þehirler arasý,
Yaþam siyah desen üzerinde beyaz çizgiler.
Dolunayý izliyordum, gecenin son çeðreðinde..
Yollar karlý ve kontrollü,
Beynim Nazlýcan’dan alkollü,
Aylardan Kasým, yýl 1899’du.

Orhan SOYCAN
yayýn tarihi 25.11.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: