ÇOCUK SEVGİLİMDİN

Küçük bir çocuk,
Hayalleriyle yaþadý,
O incir aðacýnýn gölgesinde.
Küçük bir evde,
Güller, sümbüller az ötesinde,
Týpký düþlerini kurduðum,
Çocuk sevgilim gibi.
Aðacýn bir kolunda,
Salýncakta sallanan ben,
Diðer kolunda düþlerimden çýkýp gelen sen.
Sallanýrken hep uzaklara,
Hep uzaklara gitmek isterdim.
Sanki sen ulaþýlmaz bir yerlerdeydin.
Ara sýra baykuþ tünerdi aðacýmýza,
Ýþte o an kor düþerdi içime.
Pembe düþlerime.
Her þey griye dönerdi.
Çünkü annem baykuþ uðursuzluk getirir demiþti.
Gittiði zaman sevinirdim.
Tamam þimdi çocuk sevgilim,
Benim, benim olacak derdim.
Kim bilir ;
Belki de þimdiki sen büyük,
Sevgilimi hayal ederek,
Böyle tepkiler verirdim.
Güçlü olan hislerimle,
Ta o zamandan seni hayal ederdim.
Sana deðiþik anlamlar yüklerdim.
Ýþte þimdi ulaþmaya çalýþtýðým bebeðim,
Ýncir aðacýnýn gölgesinde,
Büyüttüðüm düþlerim,
O zaman ki çocuk sevgilim,
Bunlarýn hepsi,
Senin yüreðindeki maviliklere dökülüyor.
Orda anlamýný buluyor.
Senin sarayýna giden patika yollara çýkýyor.
En kestirmesinden.
Bu düþler bu pembe gülüþler,
Sende ulaþýlmaz oluyor.
Ey kalbim söyle bana neler oluyor.
Bu dünya eskiden de mi böyle dönüyor…

20.11.2010
ORHAN OYANIK
çan

Sosyal Medyada Paylaşın: