Ben rüzgârlý bir havada, Yönünü arayan bir martý. Sen ise dalgalý bir denizde, Sakin bir liman arayan yunus balýðý. Ýkimizi karþýlaþtýran neydi biliyor musun? Yaþam savaþý, Yaþama aþký, Nerde buluþtuk. Yaþamýn kýyýsýnda. Sen hayata tutunmaya çalýþýyordun. Ben kýyýda, Kuruyan hayallerimi, Filizlendiriyordum. Ýkimizde çok ürkektik. Korkmuþtuk. Yaþam savaþý bizi çok hýrpaladý. Yaþama aþký duygularýmýzý, Sebepli sebepsiz baltaladý. Kimi zaman çok aðladýk. Kimi zaman çok güldük. Oysa biz karþýlaþmadan önce, Çok özgürdük. Yok, oldu özgürlüðümüz Sýðýnacak bir liman bulduk derken, Biz birbirimizi öldürdük. Söyle bana: Halloldu mu hiç bir þey, Hangi sorunlarýmýzý çözdük. Hep savaþ hep savaþ. Yaþam bile elimizden gidiyor yavaþ yavaþ.
04.12.2010 Orhan OYANIK Çan
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.