Öpüyorum gözlerinden sensizliðin Dudaklarým tuzdan yaký Yaktýkça özlem haresini Saçlarý daðýlmýþ gecenin tellerine takýlýr Vahiy suretli düþlerim Düþerim iliklerimden Kerbelâ sevdanýn ihram yönüne O bilmediðin sana üvey Bana öz’ün içine…
Boyutu sonsuzdur zaman süzgecinin Her öze hicret ediþimde Hep yeniden mi baþlamalý Tek bir çýðlýk Tek bir hýçkýrýkla kanatan semâh -Alevler -Alevler içinde Soðumuþ evlât tenini öpen anne kalbiyle Dudaklarým tuz yakýsý Önce kendini yakar Sonra uyandýrdýðý ölümü Yeniden öldürmek için tekmil sevda yankýsýný …
Ah! Kantarý kýrýk dünya Ne düþe yazdýn adýmý adam gibi Ne de yaþama ! Herkesin göðü kendine yaðar bilirim Tutulsam güneþle kollarýna Tutulsam son bir kez dileðim olsun Savrulsun küllerim Okyanuslardan kumlara Maviler taþýsýn Aksýn Karýþsýn Gözyaþý kuyularýna Çektikçe nefesini aþkýn semâhlarý Kuraklýðýna mavi kandan can bulsun Uyusun ölüm hep uyusun…
Þükran AY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükran AY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.