SaNrILaRıN YaŞaMı...

Yaþamamýþsýn ki sen,

Sesin hiç titrememiþ mesela þubat ayazýnda

Buz gibi bir yol yalnýzlýðýnda,

Ölüm hiç öpmemiþ ellerini

Hep geç kalkmýþsýn yataktan

Ve hep geç kalmýþsýn umuda


Yaþamamýþsýn ki sen,

Yýllar ekmiþsin sadece takvimlere

Ýçine yaþam serpmemiþsin

Kimsesiz kalmamýþsýn hiç,

Tenin damarlarýna dar gelmemiþ,

Hep ayný sabaha uyanmýþsýn

Hiç koþmamýþsýn kaçan otobüsün ardýndan

Hiç tekeri patlamamýþ bisikletinin

Arabanýn boyasý çizilmemiþ hiç

Kalbin hiç kýrýlmamýþ çelik zýrhýnýn içinde


Yaþamamýþsýn ki sen

Gül kurutmamýþsýn hiç yaný baþýnda

Gözlerini ýslatmamýþsýn hiç, bir gül dikeninde

Hem kurutan hem yeþerten olmamýþsýn hiç

Çeliþmemiþsin kendinle

Çelimsiz düþmemiþsin yaðmur damlalarýnýn hüznünü taþýyacak kadar

Bir sokaðý, gece yarýsý çýplak görmemiþsin

Kibrit alevine saklanmamýþsýn hiç

Býçaklanmamýþsýn hiç kendi yalanlarýnla

Bir aþk þiirine sarýlýp uyumamýþsýn

Ellerindeki nasýrlara çocuklarýn gibi bakmamýþsýn ki sen

Yaþamamýþsýn


Pazar kalabalýðýnda elma pazarlýðý yapma yalnýzlýðýn olmamýþ hiç

Kaybettiðin aþklarý hep kaybettiðin yerde bulmuþsun

Hiçbir þiirin içinde ölmemiþsin,

Yaralý bir nota okumamýþ gitarýn,

Güzel günlerin adamý olmuþsun hep

Ama yaþamamýþsýn ki sen


Sesine türküler deðmemiþ,

Gözlerine ela bir sonbahar…

Çetrefil yollardan yürümemiþsin,

Ayakkabýn delinmemiþ hiç,

Hiç rezil olmamýþsýn,

Suratýn tanýþmamýþ hiç mahcuplukla,

Kiraladýðýn maskeyle dolaþmýþsýn hep,

Hepler hiçler arasýnda sýkýþýp kalmýþsýn

Orta yolu bulamamýþsýn hiç, ortadan kaybolmuþsun

Sevilmiþsin hep,

Taze ekmek sýcaklýðý birikmemiþ hiç gýrtlaðýnda

Kahvaltý masalarýnda masasýz olmamýþsýn sen,

Sen hiç yaþamamýþsýn

Ki bakýþlarýndan belli

Sen âþýk da olmamýþsýn,

Suni sarýlara boyamýþlar hep aþklarýný

Yaþamamýþsýn ki sen

Kadife dokunuþlu yalanlar içinde

Ýçini boþaltmýþlar ruhunun

Sancýlarýnda bir tek damla gerçeðe rastlanmamýþ

Ve gülümsemelerinde bir nebze umut bulunamamýþ

Dolu bardaklara gül yapraðý sýðdýramamýþsýn hiç

Kuruyan bir gülü yeþertememiþsin

Tam kurutman gerektiðinde gülleri

Sen gözlerini kurutmuþsun,

Sen yüreðini güneþte unutmuþsun…

Þimdi cesedinde hiç umut kalmamýþ


Yaþamamýþsýn ki sen,

Hadi çýk o tahta kutunun içinden

Hiç yaþamamýþken

Hep ölemezsin…

Hadi çýk ahþap odadan

Yaþamadýn sen!

Ölemezsin de

Bir kelebeði týrtýlken bile sevmeden…


Taner ÇAMER….

Sosyal Medyada Paylaşın: