to
gitme...
GÝTME;
Gideceksen de bakýþlarýný býrak öyle git!
Tatlý yaz gülüþünü takýnsýn gözlerindeki ela bebek
Minicik cesaretiyle “seni seviyorum” lar bestelesin
Dudaklarýnda bilmediði lisanlarda sevdalar…
Ben yine belki’ler biriktireyim gömleðimin sol cebinde;
Gözlerindeki kundaða mektuplar býrakayým,
Pulu dudaklarým, zarfý solgun yüzüm…
Seni seviyorum yazsýn içindeki aciz kâðýdýn her satýrýnda.
Gözlerindeki bebek, þaþýrsýn bilmediði dildeki bu iki kelimeye
Bir ezgi mýrýldansýn gözlerimden, en tiz düþ sesleriyle…
Minicik elleriyle tellerine dokunsun sessiz bir gitarýn…
GÝTME;
Gideceksen de tenini býrak öyle git!
Dokunuþunda sana dönen yollar bulayým
Ellerimle, sýrtýna seni seviyorum yazayým
Dudaklarýnda durulsun sonra ayný dokunuþ…
Berrak bir öpücük eskisin dudaklarýmýzda
Biz, gözlerimizdeki farklý ýrklardan bebekleri sevelim…
Ýnadýna barýsalým birbirimizle,
Bir mumun alevini mehtaba çevirelim
Söndürüp mumu, mehtabýn üstünü örtelim…
Sen dizimde yat, duvardaki melek gülümsesin;
Ben saçlarýný okþayayým,
Gülümseyiþinin sýrrý yayýlsýn odamýza…
Bir düþ þýmarsýn, bir sabah beklesin kapýda sabýrsýzlýkla…
GÝTME;
Gideceksen de gülüþünü býrak öyle git!
“Gülümsemene bayýlýyorum” dediðin günler yankýlansýn salonda
Terlik kavgalarýmýza þahit yastýklarý da yoldan çýkaralým,
Onlar da kavga etsinler…
Ve biz yine umuda nazýr bir þiirde barýþalým.
Ben gülümsemene sarýlayým, sen suskunluðuma…
Sen gülümsememe bayýl, ben yanaklarýmdaki aynayý parlatayým…
Ve “nedenim sensin” yazayým...
Parmaktan kalemimle, sevgiden yanaklarýna…
Sensizliði elimin tersiyle kovayým gamzelerinden,
Ve mavi bir sevinç gözyaþýyla büyüsün benliðimiz…
Tüm kýrmýzý utangaç güller mavi olsun o an…
Tüm berrak gülümsemeler türkuaz bir sevda…
GÝTME;
Gideceksen de sesini býrak, öyle git!
En manasýz ezgileri baþyapýta cevir,
Kalbimdeki hüzün, balkondaki kýþ erisin…
Soluðumda sesinden izler,
Gýrtlaðýmda tütün gibi bir acý olsun…
Ýmkânsýzlýðýna raðmen yutkunayým türkünü…
Bir çýðlýk parçalansýn dudaklarýmda,
Ýncecik sesin kalbime aksýn,
Ve arta kalanlar bir hayranlýktan, yanaklarýna yansýsýn
Gamzelerine gülümsemeler ekeyim yeniden, serpe serpe…
Camlarýn buðusunu berraklaþtýran sesin yeþersin bahçelerinde…
GÝTME;
Gideceksen de düþlerini býrak git!
Mutfaktaki iki kiþilik beceriksizliðimiz gelsin düþümüze,
O iðrenç domates çorbasýný, bir tutam sevda nasýl da mükemmelleþtirmiþti?
Bir makarnanýn sosu bir öpücükle nasýl bu kadar tatlanabilirdi?
Ve bir balkon fesleðen kokulu,
Nasýl da gökyüzü manzaralý bir düþ bahçesine dönüþebilirdi?
Gülümsememi ekleyip dikilirdim karþýna,
Bir öpücük dilenir gibi çocukça boynumu bükerdim…
Her yýldýza bir isim verirdik, her düþe bir yarýn…
Bir þair, fýsýldardý kulaklarýmýza:
“yýldýzlar kaymaz” derdi.
“gökyüzü taþ atar sevdiðinin penceresine…”
Kenetlenmiþ iki el, cama yaslanýp ýþýklarýný söndürürdü gökyüzünün
Ve iyi geceler derlerdi düþlerine…
Sen gökyüzünden kollarýma düþerdin, ben düþümüzü beslerdim…
GÝTME;
Gidersen paslý bir hüzün batacak yüreðime.
Sesim ayaklarýna kapanacak.
Ve hüznüm tam da beni býrakýp gittiðin bu satýrda,
Dýþ kapýnýn önünde uzun uzun öpecek seni…
GÝTME;
Gidersen bitmeyecek bu þiir,
Mavi bir gözyaþý damlayacak gözlerimden.
Ki tüm kýrmýzýlar elindeki gülde saklýdýr…
Gidersen, yanaklarýmdaki ayna kýrýlýp kanayacak
Gözümdeki zenci bebek yetim kalacak..
Seni anlatan bir gülümseyiþ
O an, tuzla buz olmuþ bir kýyamet artýk…
GÝDERSEN;
Gamzelerim aðlayacak,
Gözlerimden firari mavi ýrmaklarla..
Sensizlik ýslatacak her yeri…
Koyu bir sessizlik sýzlanacak kanepenin üstünde,
“günaydýn” larýn olmayacak,
Gün aydýn olmayacak…
Gidersen hiçbir mum sevda taþýmayacak alevinde…
Bugün bir bavula sensizliði doldurup,
Týklým týkýþ anýlarý da serperek üstüne,
Bu çaresizlikten taþýnacaðým.
Sen yine de gitme!
Gideceksen de seni bana býrak öyle git!
taner Çamer...
www.yildizlarmaviaglar.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.