Uykuyu tutamadým Kaçtý... Bulutlar kapkara, bir sürü... Koyunlarým yok; sayamadým bir ses geldi beklenmeyen; boðuk, karanlýk: -onlarý kurtlar yediler! yankýsý aktý zindanýn ýslak duvarlarýndan . Uyku benimdi,neden kaçtý? yine o ses: -Kapýný kurtlar açtý dediler Sýcaklýðýn vardý biraz kokun sen yoktun Biraz sesin vardý; biraz gölgen yoktun sen aniden kurtlar geldiler duvarýný kýrmadan deldiler görmeyen gözleri vardý berraktý þeffaftý göz çukurlarý boþtu içerisi loþtu seni bir süre aradýllar baktýlar bulamadýlar yataýðýnýn yanýna bir kuyu kazdýlar sonra aralarýnda güldüler azdýlar giderken bir yazý yazdýlar sadece o kadar; þuydu: BÝZDE YOK KOYUNLAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
yavuzbilal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.