Kendi özünden uzak, eðitim sistemiyle Bir mâsumdan bir câni, doðuranlar utansýn. En büyük ihânet bu, okulda çocuklarý Yalan/yanlýþ bilgiye, yoðuranlar utansýn.
Vebâdan kaçar gibi, doðrulardan kaçýnýr Suçunu bir bir saysan, bu seferde gocunur Kendi muhtaç himmete, gûyâ lider geçinir Halkýný bâtýl yola, çaðýranlar utansýn.
Öðrenci öðrenciyse, ne iþi var tanklarda Büyük zararlar açar, bankalarda, banklarda Hak arama adýna, meydan ve sokaklarda Her þeyi tahrip edip, baðýranlar utansýn.
Söktün kaldýrdýn attýn, damdaki o oluðu Nasýl zehirledin sen, düþün çocuk çoluðu Din ile kemalizmi, bir de ulusçuluðu Ýstismar eyleyerek, sýðýnanlar utansýn.
Hiç ürün alýnýr mý, bir toprak ki o kumlu? Kürt/Türk olsan ne yazar, kendi mi oldu Rumlu? Þunu bil ki bir kiþi, seçtiðinden sorumlu Irkýný üstün görüp, öðünenler utansýn…
15/11/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.