bittiðim yerde baþlar suskunluðun kar sularýyla göðerecek hüznüm ara bir sokakta senden bunu da daha iyi biliyorum kýrýk dallarý anýlarýmýn sensiz tutunduðum toprakta çýrýlçýplaðým...
kimseler bilmesin istiyorum baþbaþa kaldýðýmý güneþin batýþýyla titreþirken solfeji göz uçlarýmýn gerçeðim baþlar o sessizlikte aðlamak kalýr yaprak yaprak anýlar öyle ilgisiz çareler sahipsiz ve ben öyle baþý boþum ki dertlerimle sarhoþ serseri bir hoþ gitmeyi öðrenemedim bir bir de okþanmamýþ bakýþlarýndaki dargýnlýða ihaneti
ister unut beni ister yorumsuzlaþsýn yüreðinin hayal kýrýðý burukluðu sen erik çiçekleri kadar güleç çamur deryasý yollarýma vefalýlýðým kadar aydýnlýðýmdaki yek dirençsin þafaðýnda ilk ve son sözümün saçlarýnýn hatýrlý buðusuna...
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.