Her Şey Eskisi Gibi...

Sen gideli her þey eskisi gibi;

Güneþ yine doðudan doðuyor,

Yine batýyor batýdan.

Yine çiçeði burnunda baharýn

Ve yine mevsimler dönüyor hiç durmadan.



Hani çocuklar oynardý ya

oturduðumuz bankýn önünde...

Þimdi orada kimse oturmuyor

ama çocuklar hâlâ oynuyor çýngýr mýngýr

gidiþinden habersizce...

Gündüzün burnu geceye sürtüyor hâlâ,

ve hâlâ suya yazý yazmak zor iþ...


Sen gideli her þey eskisi gibi inan!

Bülbül hâlâ ’Vataným!’ diyor altýn kafesinde,

Çarþamda pazarý hâlâ kalabalýk,

ve hâlâ çene çalýyor mahalle kadýnlarý apartman önlerinde.

Hâlâ kahve falýmda üç vakte kadar yalnýzým...


Etrafta düðün bayram susmuyor,

Bembeyaz gelinler ve çaký gibi damatlar...

Gülen yüzler inan hiç deðiþmedi...


Sen gideli her þey eskisi gibi;

Sokaklarda ekmek parasý kovalamacasý;

Tren sesleri, araba sesleri, iþlerine giden memurlar falan...

Yokluðundan haberleri bile yok!

Çünkü inan bana her þey eskisi gibi!

Birtek ben...

Birtek ben eskisi gibi deðilim...

Emre GÜLBÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: