Sonrası...

avucumda bir bilet
sýký sýkýya da tutuyorum
ve onlarca martý
kanat çýrpýyor
gözeterek denizi
sonra güvertenin en uç noktasýna kadar ilerliyorum
hiç kimseye dokunmadan,
ve hiç çoðalmadan.
derken
lütfen biletleriniz diye bir ses
kalabalýðý yarýyor
avuçlarým ki dünden razý boþalmaya...

sonra bir yaþlýca bir amca
elinde kalýnca bir kitapla
bir de resim vardý kitabýn ön yüzünde
yaklaþtýkca daha bi belirginleþen
( sýrtýnda tüfeðiyle yarý karanlýk bir adam...
at üzerinde bütün haksýzlýklara meydan okurmuþcasýna... )
sonra yanýma yanaþtý o amca
kasketiyle bir olaraktan.
ve boþ koltuða oturur oturmaz
yorgunluðu alýp onu baþka baþka diyarlara gütürüverdi...
sanki unutulmuþ bir yalnýzlýktan geliyormuþ gibiydi
öyle suskun ve öyle derin...

bir çift göz
kara mý kara
beliriverdi anlýmda
terlediðimi hisettim o an
üstelik mevsimlerden sonbahardý
yani kýþ kapýyý çalmak üzeriydi
davetsiz bir misafir olaraktan.
gözlerim utangaç bir çocuðun gözleri gibi
yere kapaklandý birden
baþýmý kaldýrýp tekrar bakamadým o yana
ve birden kalabalýp ayaklanmaya baþladý
hani bedeva erzak daðýtýlýrya
iþte öyle bir birini ezerekten...
vapur kýyýya yanaþmýþ meðerse
bir ben birde yanýmdaki koltuklarla bir bütün olan o yaþlýca amca
son olaraktan ayrýlýyoruz vapurdan aðýr aðýr adýmlarla

bir çift göz
kara mý kara
son kez ardýna bakýp kayboluverdi
o umarsýz kalabalýkla...

aradan
ne kadar zaman geçti bilmiyorum
ama bildiðim tek þey var
o kitabý okuduktan sonra
bir yaným ( Ýnce Memed’e ) özendi hep
ki ondan olsa gerek yataðýmýn baþucunda ayýrmadýðým...




Sosyal Medyada Paylaşın: