ellerinin dokunduðu her yer benimdi benim bilirdim... teninin dokunduðu her yer ve gözlerinin... öyle büyük sahiplenmiþtim ki inan deðildi hiç bir alemle orantýlý
oysa sensizde akýyormuþ nehirler sensizde kuþlar kanat çýrpabiliyormuþ çiçekler, böcekler ve daha alabildiðin ne varsa iþte. anladým, pencerelerin bana sonsuzluðu bahþettiði anda...
þiirler biriktiriyorum bir yýðýn kime ve neye yazýldýðý belli olmayan ve hiç sahiplenmeden masayý, kalemi býrakýp, öylece de terkediyorum, hiçbir þeye ait olmayaraktan... zaten her an her þey yitecekmiþ gibi uzuyorum artýk sokaklarda
ama sevdim seni inan çok hemde. þimdi piþmanlýðýmdan deðil böyle konuþuyorsam ulu orta. afedersin, senin beni sevdiðinden çok sevgimden olsa... ki hiçbir ölçüyü tuturamamýþým zaten bunca zamandýr.. dert etme sen kabahatin çoðu benimdi çünkü benim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.