Bir “zaman” yükselirdi. Ve biz o zaman koþtururduk; ve, çok mutlu olurduk..
Koþturarak gelirdi o zamanlar zaman. Karmakarýþýk bir duygunun saðýrlaþtýrdýðý o imkansýz sevi gelecek diye; biz ona koþturur, mutlu olurduk..
Hayatý aklýmýzda canlandýrmak hüner deðildi bizim için o zamanlar! Biz bir hayata koþtururduk zaman zaman, umut ettiðimiz umut gelecek diye; bir “hayat” koþturduk sonra!
Bizim iþimiz deðildi olmamalýydý. Umuda koþturmak sanýrdýk; bunu öðretecekler bize, öðreniyoruz sanýrdýk umutlanýrken!?
Biz bir zamanlar bir hayat koþturduk ve; “hayat koþturmayý” biz; o zamanlar öðrendik..
Sosyal Medyada Paylaşın:
şaayir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.