Hasta olduðum zaman bütün çökkünlüklerim Çeker âdeta beni bir hüzün bataðýna Dövülmüþ gibi aðrýr bedenimde her yerim Ah ne çileyle girer bir hasta yataðýna
Gençsen yârin yavuklun, evliysen zevcen karýn Yanýnda bulunmalý mutlak bir emektarýn Beklersin bütün gece, gün doðacak mý yarýn ? Yenik düþüp gitmeden bir nöbet ataðýna
Ölüm, hayat yolunda varýlacak son zirve Orda vedâya gelir tüm eþ, dost,hýsým, kirve Göðün sonsuzluðuna bir duman yükselir; ve Ýncecik bir nur iner ölenin otaðýna
(01-04).09.2010 – LÜLEBURGAZ
Zekai BUDAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekâi Budak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.