Demedim Ki..

Dolandýysam ömür boyu peþine
Urgan ol boynuma geç demedim ki
Candan seven aþýk, yapmaz iþkence
Kolum-kanadýmý kýr demedim ki

Ateþten çemberdi gerdi yolumu
Sevincim kopardý, taktý zulüm’ü
Mektup gibi yapýþtýrýp pulumu
Götür bir kutuya at demedim ki

Topraðýn baðrýnda otlarý gibi
Gezdirdin hep yaban atlarý gibi
Binanýn alt kalan katlarý gibi
Depremde üstüme göç demedim ki

Ýçim yandý sanki kaldým çöllerde
Yangýný söndürmez artýk göllerde
Mecnunun olduysam adým dillerde
Sana da bir Leyla ol demedim ki

Yok yere uçurdun gönül kuþunu
Yoktan yere yýktýn hilal kaþýný
Çiçeklerden taktým sana tacýný
Götür de ellere ver demedim ki

Sabredeyim derken çatladý taþlar
Bir, bir çýkar sonra ortaya suçlar
Verilen cezaya razý mahkûmlar
Götür müebbet’e at demedim ki

Gönlüne hapisim bitmez bu çile
Derdimi anlatmak bile nafile
Giderken ölüme en son kafile
Götür bedenimi kat demedim ki…

Gördüðün her yerde benden kaçarak
Bu hayatýn sonu nere varacak
Mezarým kazýlmýþ, açýlmýþ kucak
Götürüp mezara göm demedim ki

Necati ÞÝMÞEK
16.05.2007
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: