BEN

Ben….

Beni anlatacaðým þimdi, iþte: ben.
Severim kendimi, varým her düþte ben.
Ukalalýk yapmam, bilirim ben beni.
Âþýk olurum bana, bu gidiþte ben.

Açtým gözlerimi bir temmuz ayýnda.
Yoktum altmýþ ihtilalinin payýnda.
Çocuktum, yýkandým Çarþamba Çayýnda.
Çalýþtým okumak için, nice iþte ben..

Baþarýlý oldum okuduðum her okulda.
Tanýdýkça hayat buldum ben, O kulda.
O’nu buldum, fikir, kalp ve de akýlda.
Hakkýyla tanýmamýþtým Resulü, baþta ben.

Þiir yazýyorum diye, bana þair dediler.
Çok okuyor bu, bir gün delirir dediler.
Okuyunca aðzýna pek yakýþýr, þiir dediler.
Bu alanda tuz oldum sanki her aþta ben.

Dikkatimi çekmedi yalnýzca þiirsel dizgi.
Beni benden aldý sanki söylenen her ezgi.
Her þeyi anlamamý saðladýkça bende sezgi.
Rabbimi gördüm, çiçek, böcek,ve taþta ben.

Eðitimci olmak istedim, eðitimde okudum.
Yýllar yýlý gönüllere; sevgi, saygý dokudum.
Þarkýlar söyledim; olmasa da elimde udum.
Bir ezgiyle mesh olurum, hâlâ bu yaþta ben.

Mustafa Erol
Sosyal Medyada Paylaşın: