Meylettim önünde hayat’ýn… duymadý isyanýmý Sadece sýrtýmý dayayýp aðlayacak bir duvar verdi Kýsýr bir duvardan doðmasaydý umut çiçeði Ve de yaðmasaydý nisan yaðmuru kurak topraða Nasýl köklenirdim sana sevgili !
Monvizo’yu sen hiç görmedin Po nehrinin anasýdýr … süzüiür bir gelin gibi Yaban menekþelerinin gölgelerinde uyurken yýlanlar Benim daðlarýmda mor kýr çiçekleri özlem kokar
Tamahkàr ruhum hep zirve’de Tanrý*ya yakýn Kör köstebeðin gözleriyle karanlýkta yol alýr
Cýrcýr böceklerinin aðzýndan dökülürken bahariye Döllenir ala balýklar mezbuhane Bilirler po nehrinin içinde zamansýz öleceklerini!... Ama olsun… Her gün doðuþu bir umutdur ve sürükler ardýndan.
Kamuran GÜNDÜZALP
Torino Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamuran GÜNDÜZALP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.