herþey zamansýzdý…dudaklarýmýzda dona kalmýþken son tebessüm döllendi ana rahminde sonu olmayan aþklar bir çocuk sesiyle uyanmýþtý gece ve kurak bir topraktan doðmuþtu boynu bükük bir gelincik
þimdi durduramadýðým zamanda suskun gece yarýlarýnda konuþur dudak izlerini býraktýðýn kadehler sýzlar parmak aralarýnda kalan özlemin mühürlenmiþ dudaklarýmda kimselerin duymadýðý sessiz bir dua...isyan mýdýr!
gece/gün doðmadan çatal diliyle emdi ak memelerinden sevdanýn sonra kustu zehir zemberek ak çarþaflara…kap/karaydý gün yarýn yine doðacak bakire güzellðiyle…kirletme!
nasýrlý ellerimizle uçurttuðumuz umutlar, kanatlarý kýrýk martýlar gibi… sorarým þair bað/bozumu deðil midir her sevda!... oysa her hece/de nasýl da bütündük…
Ýstanbul’un dar sokaklarýnda yitik sevdalara sarmaþdolaþ sekeleriz…ayaklarýmýz dolaþýr birbirine uzaktan bir müzik sesi bozarken sessizliði beynimizde yaþanmayan yýllarýn sancýsýna Ýstanbul’u suçlarýz aðlar Ýstanbul halimize!...
Kamuran GÜNDÜZALP Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamuran GÜNDÜZALP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.