Venedik Dumanlý gözlerinden akan inci taneleriyle aðlýyor … Kristal bir fanusun içinde damla damla arýnan gözyaþlarýndan senin için bir kolye yapacaðým bu gece Siyah ponponlu bir cenaze gondolunun gökkuþaðý gölgesi kucaklaþýyor sýrýlsýklam mavilerle… Gondolcunun hasýr þapkasýnýn etrafýnda dönüp duran martýlar ak bir leke gri bulutlarda… Uçurun martýlarý üzerinden uçurun ki yas daðýlsýn!...
San. Carlo meydanýnda ellerimden yem yiyen güvercinlerin kalp atýþlarýyla dönüyor sanki yelkovan Bir çocuk aðlýyor içimde elma þekerini özleyen..ama önce dudaklarýmda asýlý kalan tuzu silmeliyim Sonra taktýðým Venedik maskesinin altýndan kahkahalarla gülmeliyim ki yeþersin yaþanmamýþ çocukluðum Ýnsanlýðýn kaybolduðu bu dünyada kendini bilmeyen bir ben miyim!...ulan iç bir kadeh daha!...
Gecenin elinde oyuncak olmuþ hayallerimi sahile vuruyor dalgalar ve Venedik gülüyor halime Bir adým ötede Sarhoþ adamýn ayak izlerinin altýna gömülüyor kumdan yaptýðým þatolar Aðzýmda kahve tadýyla küfrediyorum...oysa bir serenat yakýþýrdý sevgiliye bu gece
Kamuran GÜNDÜZALP
25/08/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamuran GÜNDÜZALP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.