Ayrýntýsýnda gizlendiði þeytanýn
Suretine asýlý kalmýþ evhamdan ibaretti ümitlerim…
Manidar þarkýlarýn esintisiyle
Gözlerime kaçýrdýðýn hüzne sýrtýmý dönmek istesem de
Beceremedim.
Ondandýr;
Siyahýn kerametine sýðýnmýþ düþüncelerim.
Ayaðý prangalý mahkûmiyetleri özleyeceðini bilemedim
Üç beþ kelimeye sýkýþtýrýlmýþken düþlerim…
Derken,
Günlerin içine çektiði günlerde,
Ölümler düþtü üzerime
Hüzne batmýþ gözlerimin içinden geçti güneþ
Ruhuma uðrar umuduyla
Kelimelerinin arasýna gizlenmiþ
Miadý dolmuþ mu bilinmez sevdamýn gölgesini aradým,
Ýçimde büyüyor zaman
Bir cami gölgesine denk düþürüyorum yüzümü,
Denizin rengine dolanýyor efkâr…
Yanýyorum.
Yangýnýmýn çaresi olmuyor rüzgâr.
Eski ve yýkýk bir hayalin penceresinden bakýyorum yorgunluðuna,
Kurt kemirmiþ zihnimde
Saðlam kalan hatýralarýn içinden çekip çýkarýyorum gözlerini
Bir satranç tahtasýnda dizili piyonlarý düþünüyorum,
Ansýzýn bir çoban matýna yenilir miyiz dersin?
Arsýz seviþmelerin kapý aralýðýna býraktýðý birkaç ter damlasýyým þimdi,
Yalýnayak bir sevdadan arta kalan
Ömürsüz birkaç hece gibi…
Yokluðuna þerh düþtüðüm akþamlarda
Uzatsam elimi gelecek gibisin…
Sonrasý derin bir soluk
Sonrasý bir þafak atmasý
Sonrasý bir yaþam…
Ezelden yakama yapýþan bir lanetten, kurtulmaya çalýþýyorum…
Çýrpýndýkça boðazýma dolanýyor geçmiþim…
Gözleri kanlý geleceðimin ayazýnda, dudaðýmý parçalayan cam kýrýklarýnda
Kanýmýn yansýyan çýplaklýðýnda üþüyorum…
Yaðan yaðmurdan ve deliren rüzgârdan nasiplendiriyorum içe aðlamalarýmý.
Yüzünden düþecek bin parçanýn binini de adým gibi biliyorum,
Her birini ayrý ayrý perçinledim zihnimin ücralarýna...
Düþüyorum kýyýsýndan bitiremediðim hikâyenin.
Kangren olmuþ peri kýzlarýndan
Bir kanadý diðerinden kýsa olan kýrlangýçlara
Otacýlarýn ruhundan üflüyorum umarsýzca…
Sen çarpýp yokluðunun saatini suratýma
Çýkýp gidiyorsun gerçek dünyana…
Issýzlýðýma baðýrýyorum avaz avaz
Yokken muhatap ayrýlýklar kucaðýmda
Varla yok arasý sesine sarýlýyorum hýnçla
Geri gelmiyorsun.
Kitap arasý kurutulmuþ bir karanfildim oysa
Ýnadýna tazelenen papatyalarýn arasýnda
Boynu mütevazý bükülmüþ bir gelinciðin
Akmayan kanýydý dolanan damarlarýmda…
Þimdi sokak arasý sarhoþluðunda
Üzerime çöken akþamý karþýlýyorum
El pençe divan bakýþlarla…
Soðuyor mayýsa raðmen bakýþlarým.
Alacasýna sýðýndýðým karanlýklarda
Yakýyorum en onulmaz yaralarýmý,
Bastýðým tuz alevini köreltmeye yetmiyor.
Anlamsýz birkaç dizeye düþüyor aldanmýþlýðým.
Ýki yaný keskin bir kýlýç gibi,
Kanayan avuçlarýmý sarýyorum þarkýlara,
Hiçbir þarký yüreðimin sýzýsýný dindirmiyor…
Ve þimdi içimdeki anafora aldýrmadan,
Cevapsýz açar zihnimdeki erguvan.
De ki,
Aslýný inkâr eden suretlerin sahibi deðil midir insan?
Karanlýklara sakladýðý her bakýþý
Ýki seviþme arasýnda unutan
Ve var eden yeniden kendini bakýþlarýndan,
Hasis bir gülüþle zümrüdü ankayý kýskandýran.
Sakýn aðlama
Kýzýllýðýndan dem vuran yüzü hüzünlü akþamlarda…
Çünkü;
Kibirli birkaç kelamýn arkasýna sýðýnan
Eðilip geçerken bir kolu kýrýk bir kapýdan
Saygýda kusur etmediðini sanandýr aðlamana sebep zavallýlar…
2010’Aydýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.