LANET OLSUN SANA!!!
Baþýma neler geldi,nelerin kavgasýný verdim?
Hangi cinayetin suçunu bana attýlar biliyor musun?
Hangi menfurluðu bir tükürük gibi suratýma fýrlattýlar?
Hangi baðýrýþta yazabildim seni,Hangi parkadan soyunduruldum?
Oysa ne kadar da güzeldi sevmek,ben seni gülmeden de sevmiþtim!
Yalandý deðil mi hepsi?
Gülmek,yani hani þu gamzeler ortaya çýkar ya,
Çöplüklerde dahi insanýn içini acýtan ve de sevindiren ardý sýra.
Oysa ne fark ederdi,hangi kýstas baðýþlatýrdý beni bana?
Sen gülmüyorken,sen hala yastayken,
Ben þiirlerimle sana gelmiþim ne ki!
Ben eski sanayi’de de bekledim seni,
Bir kalfanýn aracýna binme ihtimalinde,
Yaðmurda da ýslandým,yaðmuru da ýslattým.
Biliyorum ki,haberin yok olanlardan.
Tüm gözyaþlarýmý ardýna dökmüþtüm,
Ondandýr bu durmayan yaðmurlar!
Ve sen bilmezken yine,
Ýhtimaller denizinde dolaþtým gecenin soðuðunda.
70’likler çaldý insanlýk destanlarýna ve de
Telefon direkleri gibi teneþire yatýrdýlar kalbimi.
Sormaya gerek yoktu,
Sonumdu belli olan!
Oysa söz de vermiþtin gitmeden,
Gitmeden demiþtin bana,aynen þöyle:
‘’Seni sonsuza dek seveceðim!’’
Demiþtin deðil mi?
Oysa sen;
Sensizliðimi kanatmak adýna bir daha,
En sevdiðim arkadaþýmla çýkmýþtýn.
Bizim oralar küçüktür hani bilirsin,
Hani yayladan inerken sen,
Ben seni görmüþtüm.
Kýyamayýp bakamadýðým gözlerine
Þimdi ne süsler ile deðiþtirip,
En sevdiðim de olsa,kancýk bir arkadaþa
Kendini vermiþtin.
Duymuþtum Maralým!.
Duymuþtum tüm ahýr hikayelerini.
Ancak elim kan içindeyken,sana da gelemezdim.
Bilirsin,o son görüþtüðümüz gün,
Beni içeri aldýlar.
Tam 5 yýl,2 ay ve 23 gündür iþkencedeyim.
Geçen gün en son görmek istediðimizi de gördük,
Gördüm de,senin hainliðin bu acýyý da hafifletti.
Dostum,kardeþim Nurullah’ýn týrnaklarýný kestiler.
Hem de bahçývan makasýyla.
Çocuk üç aydýr yürüyemiyor.
Ama hangi sevgi onu kutsamýþ ki;
Hala þükür ediyor ve de yarini düþlüyor.
Oysa sen,sen Maralým!
Sen ihanetini ettikten sonra bana,
Gözleri tansiyonlu annem de çok aðladý oðluna,
Yani bana!
Ama beyaz elbisende de kalsa aklým,
Kýyamadýðým,uðruna yaþlar býraktýðým gözlerini de sevsem hala,
Sen artýk bana ýraksýn!
Bakir topraðýný kaybetmiþ ve sürülmüþ bir kavganýn ortasýnda,
Kimseden mendil beklememiþtim oysa!
Ama ben bu satýrlarý yazarken,haberin geldi mahpushaneye.
Haramlara bulanan elini,helal etsin diye Yaradan,
Rençberin salo ile kýymýþsýn nikahý.
Helal olsun sana kýz,helal olsun!
Biliyorum,bu Tevfik evinde çektiðimiz sýkýntýlarda cabasý.
Nedeni de sevmekmiþ,daha yeni anladýk!:
Hani severim ya iþte,
Öyle sevdiðim için týktýlar bizi buraya.
Sýrf susadý diye,su yerine üre içiren adamlarda çok gördük,
Ama senin kadar koymadý hiçbiri.
Ben memleketimi,ben devletimi sevdiðim için buraya týkýldým.
Týktýlar onlarcamý ve de gözyaþlarýmý tükettiler…
Bir mermi sahipsizliðinde nefesim týkandý ilkin
Ve de o günden beri nefes alamýyorum.
Sýrf sana son sözüm olsun diye bu kavgada,
Sýrf seviyorum diye memleketimi,
Sýrf simit satarken yakalanan Arif’in onuruna,
Sýr sahipsiz bir þeref daha kalmasýn diye Maralým;
Sana Lanet ediyorum…!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.