akþam zifir karasý, çýngýrak misali zaman hayatýn kuyruðunda, nefes idam ipinde, ayaklarým yerin dibinde, ruhum okyanus aðlayýþý...
sen... sen bir gül çiçeði, kan gibi sýcak, karanfile küskün, gözyaþýma düþkün...
ellerimde sancý dalgalarý, vurur yürek kýyýlarýma, cingenenin raksýdýr akþam.. söz daðlý, göz baðlý, zincirleri göge asýlý, kelepçeler kendine tutsak, pusuya yatmýþým mutluluðu çalmaya, güvercin kanadýnda, ucuyor yýldýzlarda...
sonra sen giriyorsun, kapýlar, kapýlarým kâinat kadar açýk ve dokunuþun çýkýyor, sahnede baþrol onun, ellerin ipeksi, ellerin bebeksi, kulaklarým gökgürültüsü, hayalim uðulduyor, ve çýkan ses milyonlarca çan sesi...
bitsin artýk bu kâbus, dinsin bu çýrpýnýþlar, gözlerim ufka kilitli, ve dilimde bir lakýrdý, içim yýrtýlýyor,
Seni Seviyorum...
11.Kasým.2010 / Mühlheim am Main
Metin ESER
Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.