bitti, bitti artýk, arama ve sorma beni, mesaj da çekme mail de yazma, bundan sonra ne bakacaðým ne de okuyacaðým, bitti diyorum bitti artýk. bunlar sana son sözlerim. araya aracýlar sokup, kendi yapamadýðýný baþkasýna yükleme bana yaþattýklarýný ve de yaþatamadýklarýný da saklama, ve gýyabýmda mahkemeler kurup, beni mahkum edip, kendini de aklama.
bak þimdi, bak þimdi mazimin tozu, bak þimdi gönlümün güzü, kýþý, bak þimdi veda ettiðim, bak þimdi üstüne kapýlarý örttüðüm, bak þimdi sana ait ne varsa ðömdüðüm. aç kulaklarýný, sessizce beni dinle, hiçbirþey söylemeden, nefes bile almadan dinle, ve bu sözlerimi en yüksek sadâ ile dinle, hani kýzar gibi, hani avazý çýktýðýnca baðýrýr gibi, hani gökgürültüsü gibi, hani volkan gibi, hani saðanak yaðmur gibi, hatta kýyamet gibi dinle...
ben sana bitti dedim, sense beni sevdiðini söyledin. madem ki bu sözler sende vardý, söyle, hadi söyle "neden bugüne kaldý?"
ve "neden" diye sorma artýk, sana son kez anlatacaðým ve ebediyyen susacaðým.
ilk baþlarda iyiydi, güzeldi, hoþtu herþey, yüreðime saplanan AþK tadýnda oktun, adým atacak yer yoktu bende, heryer sendin, herþey sendin, hücrelerim adedince coktun, sonra gözlerime ilk baktýðýnda, icime ýlýk bir heyecan gibi aktýðýnda, ve beni yalnýz gecelerimde alev alev yaktýðýnda, kara sevda neymiþ, hasret neymiþ anladým. yaþattýn bana hazlarýn en yücesini, seninle gördüm AþKýn zirvesini ve seninle vardým BIZ olmanýn tadýna, sen de biliyorsun ki, tek bir leke kondurmadým adýna.
koskoca yedibuçuk yýl geçti, ikibin yediyüz otuzyedi gün, kaç saat kaç dakika hatta kaç saniye, otur da bir hesapla kaç nefes yapar. sensiz bir nefes almadým, baþka hayallere dalmadým BEN...
unutma hatýralar birikir, iyisiyle, kötüsüyle, acýsýyla, tatlýsýyla, ölüsüyle, dirisiyle... bazen bir terazi kurarsýn, sorularý bir bir sorarsýn, ve aldýðýn ceyaplarýný tartar, kâr mi zarar mý bakarsýn. eðer hep zarar varsa hanemde, ve "düzelir" diyorsam bahanemde, "bunu haketmiyorum" diyorsam her seferde, ben yanlýþ yerdeyimdir, yanlýþ zamanda...
dur daha bitmedi, gönül bahçelerimdeki tüm çiçekler, sana açtý yýllardýr, bir güneþ ol, bir su ol da hayat bulayým derken, rüyalarýma renk ol, güzelliklerle dol derken, sen kabuslarý býrakýrdýn her seferinde, kapýlarý çarpýp çýkarken... her gidiþinde karla karýþýk yaðmur olurdun, dolu olurdun, buz olurdun üstüme yaðan, ve hayallerim dona çekerdi, sözlerin içime acýlarý ekerdi... "nolur gitme" dedigimde dönüp bakmazdýn, gözyaþlarýma aldýrmaz haykýrýþlarýmý da takmazdýn...
öylece kalakalýrdým boynu bükük, harabeler gibi yýkýk dökük, bir bütünden eksilen ilmekler gibi sökük... sense her zamanki alaycýlýðýnla, "bana rol yapma" derdin, "göz yaþlarini kullanma" "ajitasyon yapýp üstüme çullanma" derdin. ve zaten yýpranmýþ sabrýmý, hakaret yayýna takýp ok gibi gererdin, sonra egonu tatmin için, sözüm ona gücünü göstermek için, benim isyanýmý susturmak için, iki tokat vurup giderdin... iki tokat, iki ölüm gibi gelirdi bana, ahh bir bilsen içimden neler sayardým sana, Allah biliyor yüregimi, sen bilmesen de, O’na inancim siliyor gözyasýmý, sen silmesen de... ama önceleri silerdin, "sana kýyamam" derdin, sonra "Allah günah yazmasa sana kýyam ederim" derdin, "eger þirk olmasa" secde bile ederdin... þimdilerde sendeki hürmet kahýr oldu, iltifatlar küfür oldu, yüzümü okþayan ellerin artýk tokata döndü, ve bendeki sen, iþte o zaman söndü...
bir de alkolün vardi, üstüme kuma gelen, ardýndan kumarýn çýktý, aklýný çelen, sen sarhoþken sýzardýn, ben yýkýldýðýmda, sen sebepsiz kýzardýn, ben yýkýldýðýmda, ve sen üstüne üstlük azardýn, yine, yine ben yýkýldýðýmda...
derken, saatler sonra kendime geldiðimde, onca yýkýlmýþlýðýma raðmen, hýrpalanmýþ umutlarýmý toplar, yine seni özlerdim, belki diye baþlayan cümleler kurardým, hata bende mi acaba deyip, özür dilemek için seni, yine ben arardým. sensizliðin her saniyesi uçurum gibiydi, canhýraþ çýðlýklarýmla kaç defa düþtüm, ama yine de kelebekler gibi, sevgimin üzerine üþüþtüm, umurunda bile olmazdým, çeker giderdin umarsýz, sessizlik bana kalýrdý, sensizlik bana, hasret bana kalýrdý, yalnýzlýk bana, ama o nefret ettiðim yanýn, vurdumduymazlýðýn kalýrdý sana.
sonra her gidiþinin ardýndan ellerim yanardý, ellerini çekerken ellerimden, sanki dikenler çekilirdi avuçlarimdan, ve canim çikardi parmak uçlarimdan, dahasi gönül bahçelerimdeki hayallerimi zararlý otlar gibi söktün her defasýnda, ve gözyaþlarýmý döktün, sonra kabuslar gibi çöktün baþýma... önceleri tadýmdýn, þimdilerde zehir oldun aþima, ve BIZ olarak cýktýðýmýz bu yolda kaldým tek baþýma....
sen bana afet gibiydin, deprem gibiydin, zararlý otlar gibi yýllardýr hayallerimi söktün, göz pýnarlarýmda biriken bütün gözyaþlarýmý kendýne döktün.
artýk biliyorum ki, sorun ben deðildim, ama yine de, boynumu büküp eðildim, her defasýnda daðýldým, sonbahar yapraklarý gibi savruldum, fýrtýnaydýn, borandýn, baðýrdýðýnda gök gürlese duyulmazdý, þimþek gibi cakar, sanki öldürecek gibi bakardýn... icimden kac kez þehadet getirdim, ve iþte o günden beri sana olan inancýmý yitirdim, ve seni yavaþ yavaþ bitirdim.
az kaldý bekle, bunu söylemezsem gözüm açýk giderim, sen beni uyuttuðunu sandýn, yalanlarýnla avuttuðunu sandýn, ben biliyordum ama artik sen de bil, ben herþeyin farkýndaydým, iþte o günden beri, senden ayrýlmanýn kararýndaydým.
bana bir kez bile içten bir dille seni seviyorum demedin, bekledim, hep bekledim, gözlerinde gerçekliði, dilinde mertliði bekledim, ve bitti dediðimde uyandýn, oysa, ben sana yýllarca yandým, her sözüne koþulsuz inandým, tabiri caizse üç aylýk bebek gibi herþeyine kandým, ama sen ilk defa, "bitti" dediðimde yandýn. ve sonra, ansýzýn, telaþeyle, paldýr küldür, "seni seviyorum" dedin. oysa farkýnda deðildin, sesin cilizdi, ruhsuzdu, ceset gibiydi, sen de biliyordun ki, düþtüðün yer, bir daha hiç çýkamayacaðýn, derin bir kuyunun dibiydi, ve boynuna takilan bittiðinin idam ipiydi.
bitti artik, yazacaklarim da bitti, söyleyeceklerim de, seni buruþturuyorum ve çöp sepetine atiyorum, üstüne de bir kibrit çakiyorum. isteyen varsa eger, küllerini de bedavaya satýyorum. ve þimdi huzurluyum, artýk beni rahatsiz etme, yýllarýn yorgunlugu ile yatýyorum, uyuyacagým, ve yarýn sabah yeni bir güne mutlu uyanacagým,
þükürler olsun þükürler olsun ki, BITTI... bitti... ahhh bittiiiii...........
04.Kasým.2010 / Frankfurt
Metin ESER
Þiirimin gerek seslendirmesi, gerekse ses düzenlemelerinde büyük özveri ve emek veren Sessiz Peri’ye çok teþekkür ediyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.