Ne Çare
Gecelerin koynuna girdim zifiri yataklarda
Yangýnýmý söndürdüm, gözyaþýndan ýrmakta
Ne hasretin azaldý, ne de sevgin eksildi,
Ne çare bitti ömrüm, beyhude yaþamakla.
Gönlüme kazýdýkça, gönüldeki sesini,
Kapkara karanlýklar açtýlar sinesini,
Felek öyle savurdu, bir vurdu sillesini,
Ne çare bitti ömrüm, gönlümü avutmakla.
Sýcacýk ellerinin yerini düþünceler tutar mý,
Toprak bu, her þey gibi günahlarý yutar mý,
Pula dönmüþ ömrünü herkes alýp satar mý,
Ne çare bitti ömrüm, etrafta dolanmakla…
Ne sen beni anladýn, nede ben seni sanki,
Matematik çözemez inan ki bu denklemi,
Yýldýzlara bakýp ta yaptýðým kehaneti,
Ne çare bitti ömrüm, sana aþýk olmakla…
25.07.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.