EY ÂMÂ YÂR !

Çin Seddinden muhkem,ördüðün duvar..
Bir nazar eylesen artýk,EY ÂMÂ YÂR….
Mecnun’lar olmasa,olur muydu Leylâ’lar.
EY ÂMÂ YÂR ! ateþe devâ,ateþte var.

Masallarda kaldý sanma , Kerem’le Aslý.
Bil ki ,Çýð gibi büyüyor Kerem’in nesli…
Mevlâ’dan gelir, böyle sevdanýn aslý.
EY ÂMÂ YÂR!aþk, varda var oluþta var.

Nasýl büyük aþklara sahne ise eski çaðlar,
Ve nasýl delindiyse,Ferhat eliyle daðlar.
Gör artýk,nice Þirin’ler halâ Ferhat’a aðlar.
EY ÂMÂ YÂR!aþk,delmek için daða gidiþte var


Yusuf’un yüzünden lâl olsa da diller,
Yusuf aþkýna yansa da hep gönüller.
Yusuf’u görünce kesilse de tüm eller.
Zeliha’dan ziyade aþk,Yusuf’ta var…

Mustafa EROL
Sosyal Medyada Paylaşın: