Bir destan daha yaz

Vatan için kendimi, feda etmez sanýrsan,
Ederim hiç korkmadan; Düþünmem bile bil ki,
Yalan deðildir sevgim. Var sen bunu yalan san.
Bu vatan bize teslim, söyle ölmek nedir’ ki.

Çok þehit vermedik’ mi, istiklal savaþýnda,
Ölmemek var mý þimdi, savaþ sürerken daðda,
Hiç gam deðildir ölmek; Bilesin bu uðurda,
Bu vatan bize teslim, uðrunda ölsem çok’ mu?

Canýmdýr ve kanýmdýr. Dalgalanan al bayrak.
Uðrunda boþ deðildir; Tek vücut savaþ yapmak,
Haydin ölelim bu gün, kana bulansýn toprak,
Bu vatan bize teslim; Uðrunda ölmek yok’ mu?

Ey þehit çocuklarým; Bu yolda ölmek varsa,
Ölelim hiç korkmadan, düþman güçlü de olsa.
Bastýðýn toprak bizim, uðrunda kimler olsa,
Ölürdür düþünmeden; Sana þehitlik yok’ mu?

Biz, siz, þehitler gibi, vatan için can versek,
Olmaz’ mý söyle gençlik; Bizlere vatan gerek,
Gaflet’le yatmak olmaz; Haydi gidin gülerek,
Þehitlik bir kader’se, uðrunda ölmek ar’ mý?

Selam dursun düþmanýn, destan yazýlan güne,
Sen Türk’sün, ey kahraman, bir bak þöyle sen düne,
Ne destanlar var Türk’te, dön durma sen özüne,
Bir destan daha yaz; Sen de hiç vicdan yok’ mu?

Ey kahraman Türk’lerin, bilek büken koçlarý,
Daðlar var hüzün verir, yer gök dumandan sarý,
Gelmez oldu yaz bahar, sönsün þu vatan harý,
Düþman var gülüp duran, bunu bilenin yok mu?

A.Yüksel Þanlý er
07 Kasým 2010-11-07
Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: