Ve
Efendim…
Hasretle inleyen bir aþýk görsem
Unut gitsin diyen bendim efendim…
Bitmeyen derdinle oldum da sersem
Þimdi bîçâreyim kendim efendim…
Sen bana yâr gibi candan bakýnca
içimde aþk denen þimþek çakýnca
Vuslatýn hayali kalbe akýnca
Bir bilsen ne kadar þendim efendim…
Yeþil gözlerinin hayrâný oldum
Her bir bakýþýnda bin düþe daldým
Sandým ki sonunda aþkýmý buldum
Doldu taþtý gönül bendim efendim…
O güzel ismini andýðým zaman
Muhabbet közüyle yandýðým zaman
Ebedi yârimsin sandýðým zaman
Ben kendim deðildim sendim efendim…
Bir baþka görürdüm seni her sefer
Erirdi hüsnünle gözümdeki fer
Yüreðim hasretle savaþan nefer
Ben de o’nu saran tendim efendim…
Erdim en nihâyet bahâra derken
Mevsim hazan oldu vaktinden erken
Dizlerime yatýp þarký söylerken
Ben senin acabâ nendim efendim…
Hep özlem yükseldi gönül telimden
Elemim kâr kaldý hicran selimden
Ne sen lütfedip de tuttun elimden
Ne de ben sevdamý yendim efendim…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.