BİR ANNE ÖLÜYOR
Havada,arsýz ve umarsýz çðlýk çýðlýða dönüp duran kýrlangýçlar
Akþamýn ilk habercisi ,son huzmelerini de cimri bir edayla yansýtýrken,
Bir kadýn sessiz,bitkin ve suskun bir halde...
Buzdan bakýþlarý mýhlanýp kalmýþ,
Eteðini çekiþtirip aðlaþan çocuklara...
Birazdan kararacak göðün ürküntüsü sarýyor,
Yarý açýk gibi duran gözleriyle anne,
Sessizce yerdeki yataða devriliveriyor...
Çocuklar, babalarýndan annelerinin kalkmasýný istiyorlar aðlaþarak,
Bakýþlarýnda öfke ve nafret babanýn...
Sarsýlýyor tüm bedeni
ve oðlaný göðsüne çekiyor.
Yere serili sofrada bir tabak bulgur pilavý ve öylesine konulmuþ kaþýklar...
Kimse yanaþmýyor...
Anne, bitkin bir el hareketiyle oðlunu yanýna çaðýrýyor.
Çocuk korkarak babasýna sokuluyor...
Kýz annesiyle yatmak için diretiyor...
Yatýrýyorlar ayak ucuna...
Sessiz ve zaman zaman inlemelerle karýþýk hýçkýrýklar odayý sarýyor...
Ve oðlan ýsrar ediyor annesinin kalkmasý için...
Baba taþ gibi bir duruþla duvara yaslý duruyor...
Gecenin bir saatinde baðrýþlarla uyanýyor,
Annesinin ayak ucuna yatan kýz ter içinde...
Apar topar alýveriyor komþu kadýn onu ordan.
Kýzýn gözleri annesin yüzüne takýlýyor.
Aðzýnda beyaz köpükler!
Ve yüzü sapsarý!
Ne olmuþtu annesine?
Bu insanlar ne arýyorlardý evlerinde?
Ve ne yapýyorlardý annelerine, neden baðrýþýyorlardý...?
Oðlan çýðlýk çýðlýða aðlýyor...
Birden susuyor oðlan, annesinin yüzüne bakýnca...
Ne olduðunu anlamadan gözleri
Annesini alýp götürüyor bir ambulans.
Ve bir daha sesini duyan olmuyor çocuðun...
Yýllar geçiyor...
Ve o hala annesini geri getirecek ambulansý bekliyor...
remzihan
,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye DEMİR ÇİÇEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.