Esir alýp aklýmý, mesken tuttu geceyi Sundu altýn tepside bir çetin bilmeceyi
Gözlerim gözlerinin esrarýyle boyandý Bir býçak ki bakýþý ta kemiðe dayandý
Geçtim kendi kendimden unuttum neydi adým Hayallerim gayesiz ve attýðým her adým
Faydasý yok bilirim büründüðüm matemin Ne yeridir eyvahýn, ne zamaný sitemin
Farzet gönlüm rüya’ydý, ortasýnda uyandýn Bir periydi gördüðün, bir an ismini andýn
Gitme artýk peþinden mümkün deðilse tutmak Ne kýþ ne yaz ne bahar, en son mevsim unutmak.
Þimdi binbir ah ile indirme kaþlarýný Bilmez misin bu yol sarp, bu yol amansýz olur Çekil loþ bir köþeye býrak gözyaþlarýný Bu kez belki alevsiz, belki dumansýz olur...
a.t.a
08.11.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet turgut atlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.