Zaman geçtikçe tükenen yýllarýn hesabýný Baþka türlü tutmaya baþlýyor insan. Varlýðýna inandýðým Ama ne olduðunu bilmediðim Adý koyulmamýþ eksik zamanlarýn çekiminden Kendimi alamadýðým Yaþam yorgunu bedenimin aðýrlýðýyla Gizemli bir sýrrýn, dipsiz kuyusuna düþmüþ gibiyim. Dün oturup düþündüm. Mevsiminden habersiz yaðan Þaþkýn yaðmurlar altýnda iyice ýslanmýþ Bölük pörçük hatýrladýðým bir rüyanýn Kopan her parçasýnda Rönesans dönemini anýmsatan resimler gibi Ýçsel kýrgýnlýmýn yüzüme vurmuþ halini gördüm Uzak ve yabancý gözlerle baktým kendime Cesedi hala soðumamýþ birine aðlar gibi aðladým. Zaman ; dedim, Zaman !... Sen ne kadar zalimsin Ve ne kadar acýmasýz… Eze eze, un ufak ederken yýllarý Sanki ; Kadýnýn teninden,ruhundan,umutlarýndan Baþka bir zalimlikle geçiyor üzerinden. Aðzýmda, Ne tatlý, ne acý diyebileceðim Sadece damaðýmda çürümüþ bir sakýz gibi yapýþan Garip bir tat var. Kulaklarýmda düþüncelerimin sesini kesen Açlýkla bilenmiþ kurt ulumalarý… Aynada ruhumun çýrýlçýplak aksinin En mahrem yerlerini Utancýndan kýzararak örten gelincikler… Dokunulmayacak kadar uzak Tartýlmayacak kadar aðýr Hayal meyal gölge zamanlar .
hanDE
Sosyal Medyada Paylaşın:
H.Hande HAGHGOUİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.