.. ARAYIŞ ..

Karlý bir akþamdý
Usulca yüreðimi okþadý bir damla
Gökyüzü bir baþka aydýnlattý
Kararan, yaþlanan gözlerimi,
Kimsesiz aç çocuklar gibi
Yalnýz baþýma
Bir köþe baþýnda
Bekliyordum kaybettiðim umutlarýmý
Gelir diyordum aniden
Yüreðimde saklanan umut dolu çocuðu
Çýkarýr fýrlatýr gökyüzüne
Ama olmadý.

Kaybettiklerim doldurmadý yerini
Sevmedi senin kadar kimse beni
Sevmedi
Yordular yüreðimi
Pembe paltomu üþüyen ellerime
Sardým sýmsýký
Ama yüreðime yetmedi.
Yüreðim olduðu yerde kaldý kimsesiz,
Ve sensiz…
Kimse beklemedi benim beklediðim kadar seni…

Bir fener alýp düþtüðüm yollarda,
Sabahlara kadar kýþýn en ayazýnda,
Yýrtýk ayakkabýmdan görünen
Parmak uçlarýnda
Mor halkalý gözlerde
Kimse aramadý seni, benim gibi
Yine de gelirsin diye
Usanmadan her kaldýrým baþýnda
Taþ duvar arasýnda
Yýrtýk defterimin sayfasýnda
Paslanmýþ saatimin yelkovanýnda
Kalemimin kýrýk ucunda
Gökyüzünün en aydýnlatan yerinde
Bulacaðým seni
Sende býrakma beni…

29.10.2010
Birgül Afþin

Sosyal Medyada Paylaşın: