AYNADAKİ BEN

Akýp giden zaman ve deðiþen benliðim.
Dün delikanlýydým týð gibi,bugün deðilim.
Aynaya bakarým,deðiþmiþ þeklim.
Ben eski ben,eski ben de ben deðilim.

Dünya da yalan,insanlar da,gerçek ne ki?
Saçlarým bembeyaz,kar yaðmýþ sanki.
Aynalar gördüðünden baþka, gösteremez ki.
Ben eski ben,eski ben de ben deðilim.

Saçlarým döküldü,sakalýma yaðmakta kar.
Dün gençlik vardý,yarýn ihtiyarlýk var.
Beni de artýk,dünya deðil Ahret kucaklar.
Ben eski ben,eski ben de ben deðilim.

Gönül genç olsa da,yaþlandý artýk beden.
Yaþýtlarým gayrý,salalarla Öte’ye giden.
Bilirim benim,ha bugün ha yarýn beklenen,
Ben eski ben,eski ben de ben deðilim.

Beklerim,”elveda dünya” diyeceðim günü.
Geçti bu dünyanýn nice bayramý,düðünü.
Ýçim burkulur hep,andýkça maziyi,dünü.
Ben eski ben,eski ben de ben deðilim.


Bilirim,hep gerçeði gösterir aynalar.
Yýkýldý,iki dünyam arasýndaki duvar.
Göçüyorum,bitti artýk eðlenceler,þakalar.
Ben eski ben,eski ben de ben deðilim.

Mustafa EROL
Sosyal Medyada Paylaşın: