Sen,
her þeyinle yakan yalancý bahar!
Çivi çiviyi söker mi?
“Çivi çýkar izi kalýr”! derler…
//Aþk yakmak deðil, yanmaktýr.
Dumana deðil, ateþe dalmaktýr//.
Böyle bir felsefeydi yüreðimde kavrulan!
Zor deðil?...ölümün adresine gitmek.
Gözlerimin karasýnda mühürlenmek bir ömür boyu
Derin gönül yaralarýnda savrulmak zor deðil?
Ýstemek, haktan olmayýnca Leyla’yý
Güneþlerin batmadýðý bir dünyada yanmak
Yokluðun olmadýðý ebet yurdun da yunmak
Zor deðil…
Riyakâr yalnýzlýklarda öldürürken kendini
Þarkýlarýn isyankâr týnýsýný unuttum
Taksitlere baðladým hayatýn bu diyetini
Hatýrladýkça siliyorum bende ki seni…
Bir tek sen eksiktin dünyamda
Cenneti yüreðinde hisseden!
Uzak bir menzilsin artýk yurdumda
Kilitledim þehrimin kapýlarýný gözlerine
Herþeyin yalan olan, cehennemini unuttum.
Sen Leyla’san bendeki Leyla kim?
Görecek göz hissedecek yürek lazým
Çivi çiviyi sökerse;
Yamadým tüm izlerini sýrça sarayýmýn
Azadýmsýn kara kýþa
Yaz -baharý
unuttum…
Ümmü AÞCI