Kalem, kâğıt, azap…

Kalem, kâðýt, azap…
Kalemim kâðýtla buluþtuðu an
Cümleler azaba gebe kalýyor
Beni koca efkâr bastýðý zaman
Ýçimde ki volkan þaha kalkýyor

Bende kalem, kâðýt; eþittir azap
Ruhumu keskin bir sýzý sarýyor
Gönlümde ne varsa oluyor harap
Harfler birleþince hüzün oluyor

Noktasý yoktur derdin kederin
Her cümlemin baþý acý oluyor
Bunca yýllýk sevgiliye hasretin
Sonu vuslatta hayal oluyor…

Kalem, kâðýt eþittir azap
Bu üç kelimedir dimaðýmý kemiren
Ýfadesi yoktur, derûni duygularýmýn
Kalem, kâðýt ve azap; karþýlýðý ben…

Sosyal Medyada Paylaşın: