HÜZÜN ÇÖKTÜ YALNIZLIKLARIMA
Bu gün karýþtýrdým eski defterleri
Sayfalara daldý gözlerim
Hüzün çöktü yalnýzlýklarýma..
Göz pýnarlarýma hazan yaðmurlarý doldu
Taþýyamadým sensizliði.
Artýk dayanamýyorum yokluðuna
Kalbimde aðrýlar,dizlerimde sýzýlar
Bir de þu senden ayrýlýk yok mu…
Yaþama sýfýr çekmek istiyorum ama olmuyor
Çok uðraþtým unutmaya ama beceremedim
Kazýmýþým seni bir kere þu söz dinlemez yüreðime
Atýlýr mý, unutulur mu, silinir mi sandýn bu sevda
Öyle ekmiþim seni gönlüme ki, yeþermiþsin bahçelerimde
Ne baharlar yaþamýþtým, hazanlarý yaþamam sanýyordum
Hani ayrýlmazdýk yeminlerimiz vardý seninle
Kurak topraklar misali sevgiye hasrettik
Ne oldu da söndü sevdamýz, aydýnlýklarýmýza
Þimdi çok uzaklardasýn
Hüzün yaðmurlarý yaðdýrdýn sevdamýza, fýrtýnalar misali
Nede olsa eylül yaðmurlarýyla gittin alýþýksýn ayrýlýklara
Beni aramazsýn sormazsýn
Taþ kalbin ne anlar sevmelerden, özlemlerden
Ne anlarsýn hasret kokan ayrýlýklardan
Fikret malkoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.