Tan yeri aðarýrken uyuyan parmaklarým, Yoruldular bana beni anlatmakdan. Yaþamak deðildi bizi yoran, Sadece ulaþýlmaz düþlerdi peþinden koþturan. Oysa ne basitti hayat… Yiyemedik,içemedik,gezemedik, Göremedik diye yedik ömrü. Bilemedik her köþe baþýnda Sona bir adým daha geldiðimizi. Bencilliðimiz yüzünden sevemedik doya doya. Utandýk…aðlayamadýk kana kana. Baðýramadýk sokaklarda avaz avaz sesimiz çýktýðýnca. Gerçeklerden korktuk, Yalanlardan yorgan yaptýk üstümüze. Hep erteledik yaþamayý, HIRSLARIMIZA TUTSAK EYLEDÝK KENDÝMÝZÝ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyide cinaloğlu doyran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.