ÇAY KARASI GÖZLERİNİ BIRAK BANA

Kâbus gibi üzerimde,
Gecenin karanlýðý.
Sarýlmamýþ yaralar yüreðimde
Tutmuyor kabuk...
Duvarlarda yanký,
Sessizliklerin çýðlýðý...

Öðretti hayat
Hiç bir þeyin baþladýðý gibi bitmediðni...
Hasret, özlem, hüsran aþina oldu bana.
Yüreðim genç olsa da...
Aþksýz yýllarda yaþadým,
Yaþlandým.

Sonra...
Apansýz sen çýktýn karþýma
Buldum seni...
Anladým sevmeyi
Tanýdým aþký.

Çekme ! çekme n’olur çay karasý gözlerini,
Gizleme, kalsýn sýcaklýðý
Býrak kalsýn bende,
Kýrýlgan sessizliklere eþ.
Bendeki seni gör, anla !
Bak sadece...

Ürküyorum !
Diyemedim...
Konuþmak istiyorum,
Konuþamýyorum.
Yazsam, anlar mýsýn?
Yüreðime girdiðini, sevdiðimi.
Bir kuþun kanatlarý gibi,
Çarpar mý yüreðin ?
Kendime bile itiraf edemediklerimi,
Anlar mýsýn ?
Desem, seni seviyorum diye
Bilir misin ?
Tavana asýlý kalmýþ gözlerimi
Alýr mýsýn ?
Ve,
Buradayým, der misin ?


Aydýn

Ist. 03 Kasým 2010





Sosyal Medyada Paylaşın: