Pespembe Bir Hayatın Resmidir Tuvalin Üstündeki

Bir avaz olsam baharýn dudaklarýnda
Saz çalýp okusam çýðlýk çýðlýk yaðmurlarý
Ilýk ýlýk essem omuzlarýna düþen saçlarýný üflesem
Gülücükler kondursam ay cemaline
Sonra çýksam yücelere temaþa etsem varýný
Ne zevk ne safa sýðmýyor
Ýçim içime
Neþesi yayýlýyor zamana

Ýnliyor ruhum arzular sol yanýmda
Acizliði yok ferman bekliyor
Sabahýn akþamdan kalma suretini dinliyor
Ýsyan yok asla
Tevekkülle sonsuzlarý diliyor

Dünden þikâyet yok yarýna dönük halleri
Þimdisi belirsizken gülüyor yine de gözleri
Umutla var ederken doðmamýþ ufuklarý
Iþýk ýþýk çakýyorken bakýþlarý
Bir bahar düþtü zamana
Anýn tadýný çýkarýyor koklarken çiçekleri
Hangisine baksa açýlýyor neþeli gülücükleri
Tozpembedir düþleri hayalleri
Ýmrenir ona zaman ve mekân
Hürdür hür kalacak yüreðinde sevda böcekleri
Yaþamýn adý renk lisanýnda
Ebemkuþaðý doðmuþ ruhuna
Yeni bir anlam istemez yetiyor
Gönül gözüyle yaþamýn penceresinden gördükleri

//Pespembe bir hayatýn resmidir tuvalin üstündeki//

//Bazen gülümsemek gerekir hayata olumsuzluklara rest çekerek//

//Bazen de yutmalý acýlarý sindirmeli öz suyuyla midenin//

Melek…




Sosyal Medyada Paylaşın: