Gamzelerimden düþen gülüþlerim tahta bir sandýkta saklý, Avuçlarýmda saplý kýrýklarý, anýlarýmýn. Ve duvarlarda kayýp umut ilanlarým asýlý. Vurgun yedi sol yaným, Ne bitkisel hayat benimkisi, Ne gerçekleþmiþ bir beyin ölümü, Kalbim! Aþk kusurlu yaným!
Sürgün edilmiþ bu kentten bahar, Çeyrek asýr oldu, Tenimi ýlýk bir melteme emanet etmeyeli, Ve bu kentte güneþ hep batýdan doðar!
Hayallerimin rengi kirlenmeye baþladýðýndan beri, Gecenin kurþuni renkli kanatlarý altýna saklýyorum ruhumu, Gözlerim güneþ ýþýðýna deðmeyeli, Söylemiþtim, çeyrek asýr oldu. Yokluðunda büründüm matemine ölümün. Ve gözlerim hala ufukta bir yerlerde gezinmekte, Güneþ yine doðudan doðmaya baþlar belki diye…
g.sarýoðlu ikibinonun/onbirinciayýnýn/ikincigünü
Sosyal Medyada Paylaşın:
GulBeyaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.