Yağmurda Islanırken

Ben seni yaðmurda ýslanýrken düþündüm
Yaðmurla beraber güneþde açýlmýþtý
Gökkuþaðýna bakýyordum el sallýyordun ordan
Uçuyordun bulutlarýn üzerinde,kelebekler gibi
Masmavi gökyüzü kucak açmýþtý sana
Yanýp yanýp tutuþan yüreðimden habersiz
Uçuyordun havalarda nazire yaparcasýna
Bense þimdi mutluluk kavramýndan yoksunum
Cehenneme döndü artýk bana yeryüzü
Meyhane köþelerinde isyanlarý oynuyorum
Kaldýrým taþlarý,sokak lambalarý bana küs
Ýçimdeki yangýnlar dinmek bilmiyor
Hala kalbimde sýzýdýr býrakýp gidiþin
Uðrunda bir þehrin nefretini kazandým
Artýk ne bu þehir beni afedecek
Ne de bu gönül senden vazgeçecek ...

Zanahan
Sosyal Medyada Paylaşın: